به گزارش حقوق نیوز،  محمدعلی نجفی امروز در گردهمایی حزب کارگزاران سازندگی گفت: تاثیرات جزیی و ابتدایی رفع تحریم ها از نظر رشد اقتصادی و کنترل تورم و ایجاد فرصت های شغلی جدید و ... از سال 95 کم کم قابل درک می شود. پیش‌بینی من این است که از نیمه دوم سال 95 اثار این تغییرات و تحولات به چشم می‌خورد، اما نه به صورت فراگیر.  

اهم سخنان نجفی در ادامه می آید:

*در فاصله مدیریت کشور در سالهای 82 تا 92 دو آسیب اقتصادی دچار شدیم. آسیب اول نتیجه ندانم کاری های دولت نهم و دهم بود که بر مبنای ایده الیسم مبتنی بر توهم تصمیماتی گرفت که آثار آن تا سال ها گریبان اقتصاد کشور را رها نخواهد کرد. علاوه بر این بی تدبیری ها سواستفاده عده ای از این بی تدربیری ها مجموعه مشکلات و مخاطرات را تشدید کرد.

*طرح مسکن مهر که طرحی پوپولیستی برای جلب ارا مردم بود میزان زیادی از سرمایه های کشور را هدر داد. هدفمندی یارانه که تا سالها منابع کشور را صرف اموری خواهد کرد که نه در بخش تولید و نه اشتغال زایی اثری نخواهد داشت. واگذاری سهام عدالت که باعث شد بنگاه های اقتصادی با مشکلات عمده ای مواجه شوند. بدهی های کلان برای دولت بر جا مانده است، از جمله بدهی 85 هزار میلیارد تومانی سازمان تامین اجتماعی به دولت. شرکت سایپا که تا قبل از این خودش سودآور بود الان 6هزار و 500 میلیارد تومان بدهی دارد که ناشی از واگذاری سهام به کارگران است. انگیزه انها از این کار سیاسی بوده است.

*دومین آسیب و بلایی که به کشور وارد شد اعمال تحریم های ظالمانه بود. در این مورد ندانم کاری های دولت قبل زمینه ای را فراهم کرد که دشمنان ایران مثل امریکا و اسراییل در عیان و برخی کشورهای متحجر منطقه در خفا به تضعیف پایه های اقتصادی ما اقدام کردند. آنچه در تحریمها بر ما اعمال شد، هوشمندانه ترین روشی است که در تاریخ می توانست اعمال شود. این روش تحریم که در دوران اوباما به خصوص اعمال شد، الگویی برای تحریمهای موثر در سال های اینده خواهد بود.

*عملکرد اقتصادی دولت قبل موجب شد کشتی اقتصادی کشور نه تنها به گل بنشیند بلکه نزدیک بود واژگون شود. معلوم نبود اگر از این روند خلاص نمی شدیم چه سرنوشتی در انتظار جمهوری اسلامی بود.

*برخی در ابتدا می گفتند تحریم ها اثری ندارد و بعد که دیگر آثار انکار ناپذیر بود گفتند تاثیر ان 35 درصد بوده است! معلوم نیست آن را چطور حساب کرده اند.

*دولت روحانی عقبه پرمخاطره و مشکلی را توانست پشت سر بگذارد. این موفقیت حاصل تلاش همه نظام بود و در راس ان اگر دست رهبری پشت سر مذاکرات نبود این موفقیت ممکن نبود. ایشان هم با تحلیل درستی که از فضای بین الملل داشتند این مذاکرات را روز به روز بیشتر حمایت کردند. اگر فرمان مذاکرات در دست خود رییس جمهور نبود قطعا مذاکرات به نتیجه نمی رسید.

*چاه‌های نفتی که 10 سال قبل استفاده شده به مواد سفت رسیده و نیاز به تجدید حیات دارند.

*در رابطه با دوران پساتحریم، خود لغو تحریم ها به خودی خود موضوعیتی نداشت. اساس این است که با لغو تحریم ها بتوانیم اقداماتی را انجام دهیم در راستای تقویت بنیادهای اقتصادی کشور. بنابراین مهم است که به بخش اقتصادی دوران پساتحریم به عنوان گام دوم نگاه کنیم. با برداشتن تحریم ها خودبخود اقتصاد ما بهتر نمی شود. مشکلات اقتصادی با تحریم ها ایجاد نشد که حالا از بین برود بنابراین برنامه ریزی دقیق اقتصادی به عنوان گام بعدی مهم است.
* 20 میلیارد دلار سرمایه خارجی باید سالانه وارد کشور کنیم تا رشد 8 درصدی اتفاق بیفتد. اگر خوب عمل کنیم یک نقطه عطف در کشور ما خواهد بود. در غیر این صورت هیچ کدام از اهداف تحقق نخواهد یافت.